FOSSILMANIA: Ιουλίου 2011

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Fossil mania

nIn the world we live in, the world that surrounds us, there are innumerable fossils of marine life forms that we have not odsevved carefully. We see them scateered everywhere, even at very hight altitudes, which certainly attests that the whole earth was covered with oceans of sea water a long time ago. It seems that the water with drew or evaporated slowly and thus appeared the land as we se it roday along with the dead shells that suprisingly still exixt on mountains and alps of over 4000 meters. There are magnificent fossils causing our admiration at first glance tha most interesting of which are those which have adapted to the environment and can not easily be seen by those who are not familiar with the odject. The most impressive are wel hidden and difficult to distinguish. The findings were collected from the shoreline from the sea bottom frm slopes with different kinds of soils and argil from hillsides from primevas beaches and underwater caves and many wer trapped in large rocks. I was extremely lucky to find many as they first appeared and some intact, mainly those wich were covered by gravel or red soil. With great surprise i saw and collect a lot with the look of mould (casts) prints even in hard stones dut also in hardered red clay. But solid fosils have made tihe biggest impression on me. You can distinguish on their outer surface, even roday, their little lines. They are white, shiny and luminous. They were shaped dy undersea currents so well that they remind us of pearls. In order to find them i looked everywhere even in the most inaccessible areas in places inaccessidle and impenetrable only to meet with this unknown microcosm on the webside edited by my first son George Aspradakis you can see photographed fossils some of which do not have names. I hope with the help of all those who are interested all of almost alla will find their names although this is very difficult because mny have been dead and grinding so we do not have their whole image. For the discriptions of the fossils i have gotten information from the webside of the geological department of the university of Athens and the encyclopedias Ilios and Ppyrus Larousse
29/7/2011
Nikos Aspradakis

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Πως εγινα συλλεκτης

Αν καποιος με ρωτησει, πολυ ευλογα, τι με ωθησε και εγινα συλλεκτης απολιθωματων και κογχυλιων, σιγουρα δεν θα παρει απαντηση, γιατι λογικα δεν ερμηνευεται. Να πω απο εσωτερικη αναγκη, θα ειναι παραλογο, αφου δεν το αισθανομουνα μεσα μου. Να πω οτι, ευθυνεται ο παρορμητικος μου χαρακτηρας, που δεν πολυσκεφτηκα το εγχειρημα (τολμημα) οτι δηλαδη θα θυσιαζα 10 ολοκληρα χρονια απο τον εαυτο μου, για χαρη της παλαιοντολογιας, και προιστοριας της περιοχης μας, ισως. Ενα ειναι σιγουρο, οτι δεν το επεδιωξα συνειδητα. Οταν βγηκα στην συνταξη, και ενιωσα οτι ολος ο χρονος ειναι δικος μου, απεφασισα σε καθημερινη βαση, περπατημα στος παραλιες. Για να μην αισθανομαι σωματικα κουρασμενος, ενιωσα την αναγκη να μαζευω οσα κογχυλακια μου αρεσαν. Ομως, με το περασμα του χρονου, εγινα πιο σταθερος στις εξορμησεις μου, χωρις να ατονησει ουτε στιγμη η προσπαθεια μου, προκειμενου να κανω μια προχειρη απογραφη σε κογχυλια και απολιθωματα της περιοχη μας. Οταν εγινα πιο παρατηρητικος, αφοσιωθηκα με μεγαλυτερη αγαπη και αρχισα να τα ταξινομω σε θηκες. Στην συνεχεια, οι στοχοι μου αλλαξαν αρδην, και το ενδιαφερον μου στραφηκε στα πολυκαιρισμενα κογχυλια που ειχαν απολιθωθει. Τα μαζευα για συγκριση με τα νεοτερα, για να διαπιστωσω ποια πρωτοεμφανιστηκαν και συνεχιζουν και σημερα, ποια εξαφανιστηκαν εντελως, ενω υπηρχαν σε αλλες μακρινες εποχες, ποια παραμενουν ιδια και απαραλλαχτα, ποια εχουν μετεξελιχθει σε αλλες μορφες παρομοιες με τις σημερινες. Επισης, ποια υπαρχουν σημερα και δεν υπηρχαν πριν. Δεν φαντασθηκα οτι τα παλαια ευρηματα ηταν τοσο εμφανισιακα, και τοσο μεγαλοπρεπα σε σχεση με τα νεοτερα. Πχ, εχουν πολλαπλασιο βαρος, ειναι μεγαλυτερα σε εκταση, το κελυφος τους ειναι ογκωδεστερο, ειναι πιο ανθεκτικα, πιο προσαρμοσιμα στο περιβαλλον, αφου διατηρηθηκαν σε καλη κατασταση σε ολες τις δυσκολες συνθηκες, και το σπουδαιοτερο, παρα πολλα ειναι αθικτα και εχουμε ολοκληρη την εικονα τους. Νομιζω οτι η προσπαθεια μου ολοκληρωθηκε, εχω μαζεψει τοσα πολλα, που θα μπορουσα να γεμισω μια ωραια αιθουσα μουσειου. Ομως δε σκοπευω και δεν ειναι στις προθεσεις μου να δημιουργησω ιδιωτικο μουσειο. Θα χαρω πολυ αν στεγαστουν σε καποια καταλληλη δημοτικη αιθουσα με ωραιες βιτρινες, να ειναι προσβασιμη στο κοινο, τους επισκεπτες και τους μελετητες, και να μοιρασθουμε την μεγαλη χαρα που τοσα χρονια ενοιωθα μονος μου. Προκειται για εναν θησαυρο που η φυση μας χαρισε απλοχερα. Απο διαισθηση πιστευω οτι θα αρεσουν, θα γοητευσουν και θα τα αγαπησουμε.

28/7/2011
Νικος Ασπραδακης

A few words...

A few words about southeastern Crete from the retired professor of physical education Nick Aspradakis

Of course our region is not the miracle of nature, but a very beautiful town called Ierapetra

was built here 4.000 years ago and it has been inhabited eversince. During all these years a great civilization developed as archaeological findings that are found in archaological sites as well as in various museums around the world prove. Since ancient years the climatie was ideal for the creation of countless forms of sea life and othe4rs. The fossils give us the information about the environment they lived and they are very important because they are the base on which we can recompose the history of life on earth even though a lot of living animals and plants die without leaving traces of their existence.

Nowdays Ierapetra is considered to be the garden of Europe as thousands tones of agricultural products of the area go to the European markets daily. Apart from that the area has developed in tourism. There are beautiful beach hotels.

I feel happy to live with my family in this blessed place. My favorite hobby is hiking for 3-5 hours daily in the slopes and beaches of the area gathering fossil shells with the intension of creating a children’s museum of natural history in our town. That is the reason why they are not offered for sale. Reprinting of texts or photographs is prohibited.

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

ostreon στρείδι - Πλειστόκαινο - Δίθυρα- Pliokaino-Plistoceno (5.000.000 - 3.000.000 χρόνια)

triton κοινώς Μπουρού

Πλειόκαινο -τριβίδες, στερεό σκληροπρωτεινικό απολίθωμα

Τριβίδες – μαρμαρώματα, έτσι τα λέει ο λαός. Στο πολύ μακρινό παρελθόν ήταν ασπόνδυλοι οργανισμοί θαλάσσιας ζωής. Βρέθηκαν ανάμεσα στα βότσαλα των παλαιοακτών. Ξεχωρίζουν πολύ δύσκολα γιατί μοιάζουν με άσπρες πέτρες και με το λευκό μάρμαρο. Η επιφάνειά τους είναι λεία στιλπνή, απαλή σαν βελούδο. Όταν πιάσεις ένα με τα δάχτυλά σου αισθάνεσαι ότι έχεις ένα πολύ ωραίο απολίθωμα, που χαίρεσαι να το περιεργάζεσαι. Πολλά ανέσυρα από το βυθό, αρκετά πήρα από τα ιζήματα των πρανών και λίγα από τα μεγάλα υψόμετρα. Αν τα παρατηρήσει κανείς προσεκτικά, διακρίνει κάθετες ή οριζόντιες ζώνες, ίχνη από τα μαλακά μέρη σε απολίθωση. Μερικά κοχύλια όπως μύδια σπόνδυλοι venus διατηρούν ολόκληρη την εικόνα τους καταπλήσσοντας για την ομορφιά τους. Πώς όμως απολιθώθηκαν? Υποστηρίζεται η άποψη από τους ειδικούς πως τα κοχύλια μόλις νεκρωθούν κατασταλάζουν σε ιζηματογενή πετρώματα. Λόγω της μεγάλης πίεσης που ασκείται πάνω τους από το θαλασσινό νερό τα ανόργανα μόρια διαπερνούν το κέλυφος και εκτοπίζουν όλα τα οργανικά στοιχεία. Όταν κάποια στιγμή τελειώσει η απολίθωση και οι συνθήκες το επιτρέψουν τα υποθαλάσσια ρεύματα αναλαμβάνουν την μεταφορά τους στις ακτές. Η δική μου ταπεινή άποψη είναι ότι στη μακρινή εποχή ζούσαν πολλά χρόνια και τούτο καταφαίνεται στις απανωτές στοιβάδες στο όστρακό τους. Στο μεγάλο αυτό διάστημα συσσωρεύτηκε σκληρότατη πρωτεΐνη στο όστρακό τους ίσως για προστασία από το δριμύ ψύχος ή γιατί το φυτοπλαγκτόν ή ζωοπλαγκτόν ήταν πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά που βοήθησαν στη μεγάλη ανάπτυξη και εξάπλωση σε όλες τις θάλασσες της Γης. Όταν κάποια στιγμή έκλεισαν τον κύκλο της ζωής τους άλλα έμειναν στην ξηρά και καλύφτηκαν από αμμώδη ιζήματα, άλλα μεταφέρθηκαν με τα ρυάκια και τα ποτάμια στη θάλασσα, όπου εκεί τρίφτηκαν, λειάνθηκαν, κομματιάστηκαν από τα θαλάσσια κύματα και σήμερα τα βλέπουμε παντού σκορπισμένα στο βυθό στις ακτές και στα πρανή. Μερικά κομμάτια είναι τόσο καλά επεξεργασμένα που πολλοί τα χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη για την κατασκευή κοσμημάτων. Τελειώνοντας να πω ότι τα σημερινά κοχύλια ζουν από 1 έως 5 χρόνια, θρυμματίζονται εύκολα και χάνονται, ενώ πολλά από τα αρχέγονα ζούσαν πάνω από 300 χρόνια με αποτέλεσμα με τον καιρό να στερεοποιούνται, να μαγεύουν το βλέμμα μας και οι εικόνες να χορεύουν συρτάκι στο μυαλό μας…

Αύγουστος 2011-08-07

Νίκος Ασπραδάκης