Πως εγινα συλλεκτης

Αν καποιος με ρωτησει, πολυ ευλογα, τι με ωθησε και εγινα συλλεκτης απολιθωματων και κογχυλιων, σιγουρα δεν θα παρει απαντηση, γιατι λογικα δεν ερμηνευεται. Να πω απο εσωτερικη αναγκη, θα ειναι παραλογο, αφου δεν το αισθανομουνα μεσα μου. Να πω οτι, ευθυνεται ο παρορμητικος μου χαρακτηρας, που δεν πολυσκεφτηκα το εγχειρημα (τολμημα) οτι δηλαδη θα θυσιαζα 10 ολοκληρα χρονια απο τον εαυτο μου, για χαρη της παλαιοντολογιας, και προιστοριας της περιοχης μας, ισως. Ενα ειναι σιγουρο, οτι δεν το επεδιωξα συνειδητα. Οταν βγηκα στην συνταξη, και ενιωσα οτι ολος ο χρονος ειναι δικος μου, απεφασισα σε καθημερινη βαση, περπατημα στος παραλιες. Για να μην αισθανομαι σωματικα κουρασμενος, ενιωσα την αναγκη να μαζευω οσα κογχυλακια μου αρεσαν. Ομως, με το περασμα του χρονου, εγινα πιο σταθερος στις εξορμησεις μου, χωρις να ατονησει ουτε στιγμη η προσπαθεια μου, προκειμενου να κανω μια προχειρη απογραφη σε κογχυλια και απολιθωματα της περιοχη μας. Οταν εγινα πιο παρατηρητικος, αφοσιωθηκα με μεγαλυτερη αγαπη και αρχισα να τα ταξινομω σε θηκες. Στην συνεχεια, οι στοχοι μου αλλαξαν αρδην, και το ενδιαφερον μου στραφηκε στα πολυκαιρισμενα κογχυλια που ειχαν απολιθωθει. Τα μαζευα για συγκριση με τα νεοτερα, για να διαπιστωσω ποια πρωτοεμφανιστηκαν και συνεχιζουν και σημερα, ποια εξαφανιστηκαν εντελως, ενω υπηρχαν σε αλλες μακρινες εποχες, ποια παραμενουν ιδια και απαραλλαχτα, ποια εχουν μετεξελιχθει σε αλλες μορφες παρομοιες με τις σημερινες. Επισης, ποια υπαρχουν σημερα και δεν υπηρχαν πριν. Δεν φαντασθηκα οτι τα παλαια ευρηματα ηταν τοσο εμφανισιακα, και τοσο μεγαλοπρεπα σε σχεση με τα νεοτερα. Πχ, εχουν πολλαπλασιο βαρος, ειναι μεγαλυτερα σε εκταση, το κελυφος τους ειναι ογκωδεστερο, ειναι πιο ανθεκτικα, πιο προσαρμοσιμα στο περιβαλλον, αφου διατηρηθηκαν σε καλη κατασταση σε ολες τις δυσκολες συνθηκες, και το σπουδαιοτερο, παρα πολλα ειναι αθικτα και εχουμε ολοκληρη την εικονα τους. Νομιζω οτι η προσπαθεια μου ολοκληρωθηκε, εχω μαζεψει τοσα πολλα, που θα μπορουσα να γεμισω μια ωραια αιθουσα μουσειου. Ομως δε σκοπευω και δεν ειναι στις προθεσεις μου να δημιουργησω ιδιωτικο μουσειο. Θα χαρω πολυ αν στεγαστουν σε καποια καταλληλη δημοτικη αιθουσα με ωραιες βιτρινες, να ειναι προσβασιμη στο κοινο, τους επισκεπτες και τους μελετητες, και να μοιρασθουμε την μεγαλη χαρα που τοσα χρονια ενοιωθα μονος μου. Προκειται για εναν θησαυρο που η φυση μας χαρισε απλοχερα. Απο διαισθηση πιστευω οτι θα αρεσουν, θα γοητευσουν και θα τα αγαπησουμε.

28/7/2011
Νικος Ασπραδακης