Έλκει την καταγωγή του από το χωρίο Ανατολή. Παντρεύτηκε, πριν χειροτονηθεί ιερέας, με μιά πολύ ωραία χωριατοπούλα ,σεμνή, χριστιανικών και ηθικών αρχών καταγόμενη από τον οικισμό Πετρούνια. Απέκτησαν μαζί ,τρεις κόρες εξαιρετικής ομορφιάς .Ο παπά - Αντρέας στέγασε τη οικογένεια του σε μια πολύ μικρή συνοικία κοντά στην είσοδο του φράγματος. Ονομάστηκε παπά ντρουλή ,και μέχρι σήμερα φέρει το όνομα του.
Μπροστά στο σπίτι του υπάρχει ένας τεράστιος πλάτανος, που χαρίζει με τη δροσιά του λίγες στιγμές ξεκούρασης και ξεγνοιασιάς στους περαστικούς.Τα ζώα εκεί σταματούν για να ξεδιψάσουν αλλά και οι άνθρωποι ξεπεζεύουν ,για να ξεκουραστούν. Ενας πέτρινος καταπότης με τρεχούμενο νερό ,ένας πύργος κατάλοιπο ενόςνερόμυλου πάνω στη λοφοπλαγιά ,τα πολλά πέτρινα σπιτάκια ,και οι μεγάλες φράγκικες ελιές συνθέτουν ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς.
Το 1941 οι Γερμανοί κατακτητές μετέτρεψαν την περιοχή σε φυλάκιο για να ασκούν έλεγχο στους διερχόμενους πολίτες Τα μέτρα που είχαν πάρει ήταν πολύ αυστηρά ,και κανείς δεν μπορούσε να μεταβεί στο σπίτι του χωρίς την συνοδεία Γερμανού στρατιώτη.
Ο παπάς Ανδρέας ήταν μεγάλη προσωπικότητα. Όποιος τον έβλεπε να ψάλλει στην εκκλησία, αισθανόταν δέος από την μεγαλοπρέπεια που απέπνεε. Δεν είχε πνευματική μόρφωση για να διδάσκει με άνεση τον λόγο του θεού, όμως είχε όλες τις ηθικές προυποθέσεις για να ιερουργεί και να εξασκεί τα ιερατικά του καθήκοντα . Ηταν πολύ χαρισματικός ,πολύ αγαπητός στους λίγους ενορίτες του, πολύ ενάρετος και ποτέ δεν δέχθηκε να πάρει χρήματα, για τις προσφερθείσες υπηρεσίες του. Εκτός εκκλησίας δεν φορούσε ποτέ ράσα αλλά την πολιτική του ενδυμασία, γιατί είχε ως κύρια εργασία την καλλιέργεια των γεωργικών προϊόντων αλλά και εκείνη του μυλωνά.
Ήταν ιδιοκτήτης νερόμυλου, και άλεθε τα σιτηρά όλης της περιφέρειας του. Οι πελάτες του πάντα έβλεπαν τα γένια του και τα ρούχα του αλευρωμένα από τον μύλο και δεν αναγνωριζόταν εύκολα , και του είπαν την εξής φράση: ''ή παπάς παπάς ή καθάριος μυλωνάς'' και τη λέμε ακόμη και σήμερα για όσους ασκούν δύο επαγγέλματα και δεν έχουν καλά αποτελέσματα ούτε στο ένα ούτε στο άλλο.
Ο παπάς Ανδρέας απαντούσε επικαλούμενος την λαίκή παροιμία: ''τα ράσα δεν κάνουν τον παπά''. Όταν μεγάλωσαν οι κόρες του, ορέχθηκαν την ομορφιά τους τρεις Τούρκοι και πήγαν να τις απαγάγουν. Η παπαδιά και μάνα τους αντιστάθηκε με νύχια και με δόντια για να τους εμποδίσει και να σώσει τα παιδιά της από τους άρπαγες.
Οι κόρες βλέποντας τους τούρκους να βασανίζουν την μάνα τους με φρικτά βασανιστήρια, πιάστηκαν από τα χέρια και αψηφώντας τον θάνατον έπεσαν στο πηγάδι της αυλής τους και πνίγηκαν. Θυσίασαν την ζωή τους για να αποφύγουν την ατίμωση και τον εξευτελισμό. Το παράδειγμα τους διδάσκει ότι οι Τούρκοι δεν αξίζουν την φιλία μας αλλά μόνο την περιφρόνηση μας..
Νικος Ασπραδακις
3-4-2012
Μπροστά στο σπίτι του υπάρχει ένας τεράστιος πλάτανος, που χαρίζει με τη δροσιά του λίγες στιγμές ξεκούρασης και ξεγνοιασιάς στους περαστικούς.Τα ζώα εκεί σταματούν για να ξεδιψάσουν αλλά και οι άνθρωποι ξεπεζεύουν ,για να ξεκουραστούν. Ενας πέτρινος καταπότης με τρεχούμενο νερό ,ένας πύργος κατάλοιπο ενόςνερόμυλου πάνω στη λοφοπλαγιά ,τα πολλά πέτρινα σπιτάκια ,και οι μεγάλες φράγκικες ελιές συνθέτουν ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς.
Το 1941 οι Γερμανοί κατακτητές μετέτρεψαν την περιοχή σε φυλάκιο για να ασκούν έλεγχο στους διερχόμενους πολίτες Τα μέτρα που είχαν πάρει ήταν πολύ αυστηρά ,και κανείς δεν μπορούσε να μεταβεί στο σπίτι του χωρίς την συνοδεία Γερμανού στρατιώτη.
Ο παπάς Ανδρέας ήταν μεγάλη προσωπικότητα. Όποιος τον έβλεπε να ψάλλει στην εκκλησία, αισθανόταν δέος από την μεγαλοπρέπεια που απέπνεε. Δεν είχε πνευματική μόρφωση για να διδάσκει με άνεση τον λόγο του θεού, όμως είχε όλες τις ηθικές προυποθέσεις για να ιερουργεί και να εξασκεί τα ιερατικά του καθήκοντα . Ηταν πολύ χαρισματικός ,πολύ αγαπητός στους λίγους ενορίτες του, πολύ ενάρετος και ποτέ δεν δέχθηκε να πάρει χρήματα, για τις προσφερθείσες υπηρεσίες του. Εκτός εκκλησίας δεν φορούσε ποτέ ράσα αλλά την πολιτική του ενδυμασία, γιατί είχε ως κύρια εργασία την καλλιέργεια των γεωργικών προϊόντων αλλά και εκείνη του μυλωνά.
Ήταν ιδιοκτήτης νερόμυλου, και άλεθε τα σιτηρά όλης της περιφέρειας του. Οι πελάτες του πάντα έβλεπαν τα γένια του και τα ρούχα του αλευρωμένα από τον μύλο και δεν αναγνωριζόταν εύκολα , και του είπαν την εξής φράση: ''ή παπάς παπάς ή καθάριος μυλωνάς'' και τη λέμε ακόμη και σήμερα για όσους ασκούν δύο επαγγέλματα και δεν έχουν καλά αποτελέσματα ούτε στο ένα ούτε στο άλλο.
Ο παπάς Ανδρέας απαντούσε επικαλούμενος την λαίκή παροιμία: ''τα ράσα δεν κάνουν τον παπά''. Όταν μεγάλωσαν οι κόρες του, ορέχθηκαν την ομορφιά τους τρεις Τούρκοι και πήγαν να τις απαγάγουν. Η παπαδιά και μάνα τους αντιστάθηκε με νύχια και με δόντια για να τους εμποδίσει και να σώσει τα παιδιά της από τους άρπαγες.
Οι κόρες βλέποντας τους τούρκους να βασανίζουν την μάνα τους με φρικτά βασανιστήρια, πιάστηκαν από τα χέρια και αψηφώντας τον θάνατον έπεσαν στο πηγάδι της αυλής τους και πνίγηκαν. Θυσίασαν την ζωή τους για να αποφύγουν την ατίμωση και τον εξευτελισμό. Το παράδειγμα τους διδάσκει ότι οι Τούρκοι δεν αξίζουν την φιλία μας αλλά μόνο την περιφρόνηση μας..
Νικος Ασπραδακις
3-4-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου